جراحی شکمی و پروسیجرهای غیر جراحی کمتر پس از عمل گاسترکتومی آستینی در مقابل عمل بای پس معده

24 دسامبر 2019 - در یک مطالعه ی جدید با بررسی دو پروسجر جراحی باریاتریک مشخص گردید که خطر جراحی های بعدی شکمی یا پروسیجرهای غیر جراحی مانند آندوسکوپی پس از جراحی باریاتریک به روش گاسترکتومی آستینی در مقایسه با بای پس معده به روشRoux-en-Y ، کمتر است.

در طی 4 سال پیگیری، احتمال یک جراحی یا مداخله ی غیر جراحی شکمی دیگر-عمدتا برداشتن کیسه صفرا یا ترمیم فتق یا انجام آندوسکوپی (برای تشخیص یا درمان دستگاه گوارش فوقانی) یا گذاشتن لوله ی تغذیه ای-، برای افرادی که تحت عمل جراحی گاسترکتومی آستینی قرار گرفته بودند 20 درصد کمتر از بیمارانی بود که تحت جراحی بای پس معده قرار گرفته اند.

این تحقیق بر اساس ادعاهای تایید شده ی بیمه ملی آمریکا از بیش از 13000 بیمار انجام شد و نتایج آن در 18 دسامبر به صورت آنلاین در JAMA Network Open منتشر گردیدد.

دکتر کریستینا لوئیس، نویسنده اصلی این مقاله از مرکز پزشکیWake Forest Baptist ، در کارولینای شمالی گفت: اگرچه عمل جراحی بای پس برای کاهش وزن و بهبود دیابت موثرتر است، اما بیماران باید آگاه باشند که ممکن است با کمی خطر بالاتر برای جراحی یا اندوسکوپی بعدی همراه باشد.

وی ادامه داد: ما شواهد و مدارکی قوی در تایید روشهای جراحی باریاتریک بعنوان موثرترین مداخلات برای کاهش وزن بیمارانی با چاقی شدید در دست داریم که نشان می دهد این نوع جراحیها قطعاً بسیار ایمن تر از گذشته هستند.

وی گفت: اما بیماران هنوز هم باید نكات مثبت این عمل جراحی را در برابر عوارض احتمالی آن بسنجند و این ممکن است به ویژه هنگام انتخاب بین انواع جراحی های چاقی بسیار مهم باشد.

لوئیس خاطرنشان كرد: تصمیم به انجام گاستركتومی آستینی یا بای پس معده، به اهداف بیمار برای جراحی و نگرانی های سلامتی خاص وی بستگی دارد.

محققان اظهار داشتند: یافته های مطالعه حاضر، به تصویر پیچیده و نوظهور انتخاب روش جراحی برای بیماران چاق، اضافه شد.

آنها تأکید کردند که برای پزشكان بسیار مهم است كه این خطرات احتمالی را به طور واضح با بیمار در میان بگذارند تا بیمار بتواند مزایا و عوارض احتمالی این دو روش را در کنارهم بسنجد.

خطر نامشخص برای جراحی های بعدی شکمی

مطالعات پیشین تخمین زده بودند که بین 1 تا 15 درصد از بیمارانی که تحت عمل جراحی گاسترکتومی آستینی قرار می گیرند و بین 6 تا 22 درصد از بیمارانی که تحت بای پس معده قرار می گیرند، طی 1 تا 5 سال پس از جراحی، یک عمل شکمی دیگر خواهند داشت.

محققان همچنین بعد از این دو نوع جراحی چاقی، تفاوتهای گسترده ای را در پروسیجرهای غیر جراحی بعدی شکم گزارش کرده اند.

برای شفاف سازی این خطرات، لوئیس و همکارانش ادعاهای بیمه ملی را از پروژهBariatric CHOICE  (نتایج مقایسه ای سلامت با استفاده از ادعاهای بیمه ای برای مطالعه اثربخشی) تجزیه و تحلیل کردند.

آنها 4476 بیمار را که تحت بای پس معده با لاپاروسکوپی قرار گرفته بودند، با 8851 بیمار که در طی سالهای 2010 تا 2017 تحت جراحی گاسترکتومی آستینی از طریق لاپاروسکوپی قرار گرفته بودند، همسان سازی کردند. بیماران بر اساس محدوده ی شاخص توده ی بدنی، سال جراحی، منطقه ی جغرافیایی سکونت، و وضعیت دیابت با هم مطابقت داده شدند. میانگین سنی بیماران 44 سال و 74٪ زن بودند.

شاخص توده ی بدنی اولیه ی حدود نیمی از افراد(46درصد) بین40 تا 49.9 کیلوگرم بر مترمربع بود. سایر افراد دارای BMI از50 تا کمتر از 60 کیلوگرم بر مترمربع (24 درصد) یا از 30 تا 39.9 کیلوگرم بر مترمربع (14 درصد) بودند.

شصت درصد بیماران از ریفلاكس دستگاه گوارش (GERD) رنج می بردند. 42 درصد مبتلا به دیابت نوع 2 بودند و حدود 47 درصد دارای فشار خون بالا بودند.

اطلاعات بعد از عمل بیماران، به مدت متوسط برای ​​1.6 سال در دسترس بود. فقط 42 درصد در سال دوم هنوز در برنامه بیمه ثبت نام كرده بودند و فقط 16٪ آنها در طی 4 سال بعد در برنامه بیمه ثبت نام كرده بودند.

طی 4 سال پیگیری، بیمارانی که تحت عمل جراحی گاسترکتومی آستینی قرار گرفته بودند، دارای خطر کمتری برای عمل جراحی صفراوی (نسبت خطر تعدیل شده ، 0.77) ، ترمیم فتق دیواره شکمی (0.06) ، آندوسکوپی (0.54) یا نیاز به تغذیه با لوله (0.58) بودند. همه محاسبات برای متغیرهای همسان و دامنه سنی، جنس، نمره ی بیماری های هم آیندی، فشار خون بالا، GERDو بیماری روانی تنظیم گردید.

خطر جراحی باریاتریک بعدی نادر، اما در گروه گاستروکتومی آستینی بیشتر بود

در مقابل، بیمارانی که تحت عمل جراحی گاسترکتومی آستین قرار داشتند، در طی پیگیری، بیشتر تحت یک عمل جراحی بریاتریک دیگر قرار گرفتند، اگرچه میزان آن پایین بود(2.4  در مقابل 1.1 ؛ نسبت خطر تعدیل شده ، 1.83).

محققان گمان می كنند كه بعضی از بیماران پس از عمل گاستروکتومی تحت عمل بای پس معده از پیش طراحی شده قرار گرفته اند، زیرا در ابتدا برای انجام بای پس معده، بیش از حد اضافه وزن داشته اند و برخی دیگر نیز ممکن است به دلیل بازیابی مجدد وزن، تحت عمل مجدد گاستروکتومی قرار گرفته باشند.

آنها اذعان کردند كه محدودیتهای مطالعه شامل تعداد زیاد بیمارانی بود كه در پیگیری حضور نداشتند، همچنین در داده های بیمه، هیچ اطلاعاتی در مورد حجم مورد جراحی وجود نداشت.

با این وجود، این تحقیق بر اهمیت در نظر گرفتن "نه تنها اثربخشی بالینی این دو روش، بلکه خطر مداخلات بعدی جراحی و غیر جراحی" تأکید می کند.

پروژه Bariatric CHOICE با کمک هزینه ای از طرف موسسه ملی دیابت، گوارش و بیماری های کلیوی پشتیبانی می شود.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/923095